عــــــاشقـــــــان را بــا نگاهی زنده کن

عــــــاشقـــــــان را بــا نگاهی زنده کن

نماز عشق را هم با تو کردم اقتدا حافظ


تو صاحب خرمنی و من گدایی خوشه چین اما

به انعام تو شایستن نه حد هر گدا حافظ


بروی سنگ قبر تو نهادم سینه‌ای سنگین

دو دل با هم سخن گفتند بی صوت و صدا حافظ


در اینجا جامه شوقی قبا کردن نه درویشی است

تهی کن خرقه‌ام از تن که جان باید فدا حافظ


تو عشق پاکی و پیوند حسن جاودان داری

نه حسنت انتها دارد نه عشقت ابتدا حافظ


مگر دل میکنم از تو به یاد مهمان به راه انداز

که با حسرت وداعت می‌کنم حافظ خداحافظ