بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی
بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی
خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی
آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد
حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی
گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است
عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی
تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی
اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان
گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی
خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات
مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی
کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ
ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی
ا
ی صبا بندگی خواجه جلال الدین کن
که جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن،هنر گام زمان است
آبی که بر آسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رودکه پیوسته روان است
باشد که یکی هم به نشانی بنشیند
بس تیر که در چله این کهنه کمان است
از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود
گنجی است که اندر قدم راهروان است
تا کجا باید رفت عزیزم!!!
تا کجا باید رفت عزیزم!!!
تا کدا مین شهر , تا کدامین سو, با کدامین پا
عزیزم.
آه!!!!پا پوشى بپایم نیست ,چشم فانوسى براهم
نیست,تا کدامین شهر باید رفت عزیزم.
خفته در تابوت شب مهتاب سیمین,,اخترى هم نیست,
منزل و مقصود ناپیدا ,راه نا هموار,در کدامین شهر
باید جستجو کرد,دستهاى گرم پیغام را عزیزم.
آشنایى کو?? تا که پیغام سر دهد از مهربانیها و
یکرنگى که اینجایم ??
زادراهم چیست ?از کجا بودم ,تا کدامین شهر خواهم
رفت,کوله بارم خاطراتى تلخ ,,جاده ها اى جاده
هاى زیر پاى من ,من هنوز تردید دارم,,که آیا
باز باید رفت??
چشمه میجوشد ,, بذر میروید,, ابر میبارد,من
همچنان با خویشتن میگویم تا کجا....تا کجا باید
رفت... عزیزم!!!!!
زندگى قصه تکرار و ملال انگیز است
و چه بهتر که بگویم مشتى خاطره است
پیش رویم هم جا پاییز است
مردم از بسکه به این خاطره ها دل بستم
ومن اینجا بتو مى اند یشم!!!!!!
|